UÇUŞ / FLIGHT

13.12.2012

UÇUŞ / FLIGHT (Robert Zemeckis 2012)

Her zaman söylüyorum; sinema düşlerimizi, hayallerimiz, gerçekleri yani insana dair pek çok şeyi anlatabileceğimiz bir potansiyele sahip. Kuşkusuz, sinemanın konu edindiği şeyler arasında korkularımız, zayıflıklarımız da var. Bunlar bazen paranormal, fantastik, mistik temelli korkular olurken bazen gerçek hayatta tam karşılığı olan endişeler olabilir. İşte Robert Zemeckis’in son filmi Uçuş insana dair korku ve zayıflıklarla izleyicisini yüzleştiren bir film. Geleceğe Yolculuk serisi başta olmak üzere Forest Gump, Ölüm Kadına Yakışır, Mesaj, Yeni Hayat, Kutup Ekspresi gibi kendinden söz ettiren ve hatta popüler sinema tarihine geçebilecek potansiyele sahip pek çok filme imza atmış olan Zemeckis, bu kez Uçuş’la karşımıza çıkıyor. Önce filmin konusuna kısaca değinelim.

Whip Whitaker askeri geçmişi olan, deneyimli ve başarılı bir pilot olmasına karşın içki ve uyuşturucu bağımlılığı vardır. Üstelik düzensiz bir yaşam sürmektedir. Yine içki konusunda sınırlarını zorladığı bir gecenin ardından kendine gelmek için kokain çeker ve uçuşa gider. Hava koşulları zorludur. Uçuş daha kalkış anında sıkıntılı başlar. Ancak deneyimli pilot Whip bunun üstesinden gelir. Fakat daha sonra uçak aniden pike yapmaya başlar. Kontroller çalışmaz ama Whip akıllara durgunluk veren bir yöntemle uçağı indirmeyi başarır. Mutlak bir facia sadece 6 kişinin ölümüyle sonuçlanır. Bu olağanüstü bir başarıdır. Ancak ortada var olan bu 6 ölü olayın soruşturulmasına neden olur. Bu koşullarda pilot hatasının olup olmadığı da sorgulanmaya başlanır. Zira toksikoloji raporunda Whip’in alkollü ve uyuşturucu almış olduğu açıktır. Yani film ismi Uçuş bile olsa kazanın anlatıldığı, kazanın öne çıktığı bir film değil. Aksine kaza sonrası bağımlılığı olan pilot Whip Whitaker’ın bu zayıflığı ile yüzleşmesine odaklanıyor. Filme ilişkin çıkan haberlerin hemen hepsinde yazılan şeyi ben de burada yinelemek istiyorum: Filmin uçuş sahneleri yalnızca uçak yolculuğu ile ilgili endişeleri olanları değil, hemen herkesi tedirgin edecek nitelikte. Son derece etkili ve gerçekçi çekilmiş. Ancak onun dışında Zemeckis’in efekt, aksiyon gibi rahat hallettiği anlatım biçimlerinden uzak, daha sade bir film çıkıyor karşımıza. Hal böyle olunca da oyunculuk daha öne çıkan, göze batan bir nokta oluyor. Bu açıdan Denzel Washington’ın doğru bir seçim olduğunu düşünüyorum. Elbette Denzel Washington belli bir standardı her zaman izleyiciye sunan bir oyuncu. Ama Uçuş’ta oyunculuğunu bir virtüoz ustalığında sergiliyor. Onun yanı sıra yan rollerde Tamara Tunie, Don Cheadle, Bruce Greenwood ve Kelly Reilly de iyi iş çıkarmışlar. John Goodman ise filmin bonuslarından biri. The Rolling Stones’un en hit şarkılarından biri olan Sympathy With Devil çalmaya başladığında anlıyoruz ki kokain tedarikçisi Harling Mays perdede görünecek. Seçilen şarkı ile Goodman’ın canlandırdığı karakter arasındaki bu bağ kişisel olarak beni gülümsetti ama aslında bu seçim biraz kör gözün parmağına denebilecek bir nitelikte. Bana kalırsa filmin en sıkıntılı noktası da biraz bu. Bazı noktalarda neredeyse din propagandası yapan bir üslup sezdim. Elbette alkol ve uyuşturucu bağımlısı olmak hem semavi dinlerde hem de genel ahlaki normlar açısından ve hem de sağlık nedeniyle kabul edilemez  bir durum. İnce dokunuşlarla, karakterin çıkış yolunu bulmasında dinin ve etrafındaki dindar insanların kılavuz olduğunu hissediyoruz ki bence bunun dışında bir formül bulunabilirdi.

Öte yandan, filmin bana göre şöyle bir artısı var. Genellikle Hollywood çıkışlı ana akım filmlerde Afro Amerikan ve diğer etnik gruplardan gelenlerin temsili ya çok azdır ya da  sorunlu kişiler olarak öne çıkarlar. Uçuş filminde de Denzel Washington’ın canlandırdığı Whip karakteri bağımlılığı olan sorunlu bir kişi. Nadine Velazquez’in canlandırdığı  Katerina da Whip gibi bir bağımlıyı canlandırıyor ve o da Latin. Ama filmde dindar hostes, avukat da Afro Amerikan. Yani bu konuda temsil açısından bir denge tutturulduğunu söyleyebiliriz.

Kısaca Uçuş iyi bir film. Ama kişisel olarak beni çok derinden etkilediğini söyleyemeyeceğim.