DOĞAL KAHRAMANLAR / EPIC YA DA "ORMANIMI GERİ VER!"

06.06.2013

DOĞAL KAHRAMANLAR / EPIC

(Chris Wedge/ 2013)

Sanıyorum Buz Devri dediğim zaman çoğunuzun yüzünde bir gülümseme beliriyordur. 2001 yılında serinin ilk filmi gösterime girmiş ardından da kısa sürede yetişkin, çocuk demeksizin serinin geniş bir hayran kitlesi oluşmuştu. İşte Buz Devri Serisi’nin yönetmeni Chris Wedge bu kez başka bir animasyonla karşımızda : Doğal Kahramanlar. Açıkçası Türkçede niye bu isim verildi anlayabilmiş değilim. Zira filmin orijinal adı Epic, Türkçedeki karşılığıyla Destan. Sanıyorum filmin posteriyle ismi arasında bağ olmadığını düşündü Türkiye’deki dağıtımcılar. Gelin şimdi Buz Devri serisinin yönetmeni Chris Wedge’in bu son filmi hakkında biraz daha detaylı konuşalım...

Mary Kate’in babası işkolik bir adamdır. Ormanda yalın gözle görülmeyen başka bir medeniyet olduğuna inanmaktadır ve bunu kanıtlamak için tüm enerjisini buna harcamaktadır. Ergenlik çağındaki kızı Mary Kate’in tek derdi ise babasıyla iletişim kurmaktır. Bunu başaramayacağını anlayınca bavulunu toplar ve evi terk etmeye karar verir. Fakat evin dışına çıkınca evin üç ayaklı çılgın köpeği Bozzy ormana yönelir ve onu takip eden Mary Kate’i hiç beklemediği bir macera bekler... Sevgili dinleyiciler, bu kez filme biraz daha farklı bir perspektiften, daha çok senaryo üzerinden odaklanmak istiyorum. Denir ki yeryüzünde anlatılmamış tek bir hikaye bile yoktur. İzlediğimiz, okuduğumuz öyküler insanlığın yaşadığı, yaşamakta olduklarıyla bir biçimde örtüşür. Masallar ve anlatı yapıları üzerine çalışan kuramcı Propp da öykülerin çatısını kuran yalnızca 31 anlatı yapısının olduğunu söyler. Daha yalın biçimde ifade edecek olursam, okuduğumuz, izlediğimiz anlatılardaki öyküler aslında kendini tekrar eden öykülerdir. Nitekim, Doğal Kahramanlar’da Mary Kate’in boyutunun değişmesi ve küçülmesi bana hem Alice Harikalar Diyarında’yı hem de Gulliver’in Maceraları’nı hatırlattı. Dolayısıyla, izlediğimiz öyküler içinde farkı yaratan bu öyküleri anlatanların biçemidir. Doğal Kahramanlar’ı izlerken ister istemez bunları düşündüm çünkü anlatılan öykü bana çok aşina geldi. O güne dek hiçbir şeyle derinlemesine ilgilenmemiş olan genç Mary Kate aniden kendini babasının üzerine araştırma yürüttüğü küçük insanların uygarlığı içinde ve onların mücadelesinin en önünde saf tutmuş olarak bulur. Peki mücadele edilen sorun nedir? Ormanı yok etmeye çalışan Mandrake liderliğindeki Boggan’lara karşı yaprak adamlar mücadele etmektedirler. Mandrake ve adamları, yaprak adamların kraliçesi Tara’yı öldürürler ve ormanı canlı tutacak tomurcuğun peşine düşerler. Tomurcuk o güne dek hiç bir mücadelenin içinde yer almamış, tek derdi kendi sorunları olan Mary Kate’in kucağında ve seçilmiş kişi olarak onun korumasındadır artık. Elbette yaprak adamlar ve Mary Kate Boggan’ların bu kötü emellerine izin vermeyecektir. Ormanı korumak için var güçleriyle mücadele ederler. Mottolarıysa “Binlerce yaprak, tek bir ağaç”tır. Bu slogan film boyunca defalarca yineleniyor. Bu aslında çok da tesadüfi değil. Filmin senaryosunun orijinal fikri, daha önce de üzerinde durduğumuz Efsane Beşli’nin de senaryosunu yazmış olan William Joyce’un. Hatırlarsanız Efsane Beşli de karanlığa karşı birlik içinde mücadeleyi anlatan bir öyküydü. Sanırım William Joyce’un böyle bir hassasiyeti var.

Filmin diğer özelliklerine gelirsek... Görsel olarak karakterlerin, mekanların görünümleri bana daha çok Yüzüklerin Efendisi serisini anımsattı. Yaprak adamlar ve onların evreni tıpkı Elf diyarı gibi. Ormanla bu denli bütünleşik olmaları, Kraliçe Tara’nın ormanı, ağaçları düşünceleriyle harekete geçirme yetisi bana Orman Elf Kraliçesi Galadriel’i anımsattı. Mandrake liderliğinde ormanı yok etmeye çalışan Boggan’lar da tıpkı Orglara benziyorlar ve mekanları da aynı onların ki gibi. Dolayısıyla, görsellik anlamında film bana orijinal bir şey sunmadı. 3 boyut açısından da olağanüstü bir iş olduğunu söyleyemeyeceğim. Daha önce de vurguladığım gibi sanırım bundan böyle 3 boyutlu olmayan bir animasyon izleme şansımız pek olamayacak. Bunlara karşın film bende pozitif bir duygu uyandırdı. Birlik ve beraberliği aşılıyor olması filmin en önemli ve güçlü yanı.

Kısaca, Doğal Kahramanlar sıradanmış gibi görünmekle birlikte üzerine düşünme imkanı veren, göründüğünden daha derin bir film. İzlemenizi salık veririm.